سدها مقصر در وقوع سیلاب هستند یا ناجی مردم؟!!

پس از سد گتوند و شوری آب و خاک، با شناخت مردم از تخریب محیط زیست و فاجعه هایی که توسط سدها ایجاد شده بود؛  گرایش به سدسازی را که نان سدسازان در آن است، مختل شد. اما سیلاب هایی که همراه با گل و لای سبب نابودی سرمایه اندک و حتی جان بسیاری از مردم شد ، زمینه را برای فریب و وارونه نمایی و فرار به جلو سدسازان، با تبلیغ دروغین جلوگیری سدها از وقوع شرایط بدتر!!! آماده کرد.

در حالیکه وجود سدها عامل مهمِ تخریب محیط زیست ، خشکی زمین و تشدید سیلاب است.

نشانه های مقصر بودن سدسازان:

1 -  در موقع ورود سیلاب به سد با توجه به امکان تخریب سد، که می توانست فاجعه غیر قابل جبرانی را رقم بزند، جریان خروجی سد بیش از ورودی آن بود. یعنی سیلاب ورودی به حجم بالاتر و مخرب تر به سمت شهرها و روستاها و کشتزارها روانه شد.

2 - با باز کردن دریچه های سد لای و لجن چندین ساله سدها به سیلاب افزوده شد و زندگی مردم را به لای و لجن کشید.  در واقع آسیب لای و لجن ، بیش از سیلاب بود زیرا همین لای و لجن مسیلها را بست و سبب بالا آمدن آب در سطح وسیع شد.

3 - در ایران به عکس سایر نقاط جهان، قبل از سدسازی، آبخیزداری انجام نمی شود؛ و سد فقط برای انتقال آب به شهرها ساخته می شود. گرچه عناوین متعددی به عنوان هدف مطرح میگردد.

4 - اهمیت ندادن  به تخریب محیط  اطراف رودخانه و عواقب آن، و حتی پرشدن سریع سدها از رسوبات ؛ نشان می دهد که فقط سود ساخت سد مهم است، زیرا هم پر شدن مخازن از رسوبات و هم جریان سیلاب که با تخریب محیط زیست روی میدهد، می تواند زمینه ساخت سدهای بعدی را فراهم کند!!

 بنابراین برای میرزاآقاسی های جدید آثار منفی سد هم مفید است!!!