آبیاری با آب شیرین در پارک ساحلی بندرعباس
مردم شهر بندرعباس همیشه از کمبود آب شیرین رنج میبرند . اما از همین آب کم به شکل درست استفاده نمی شود!!
لازم به ذکر است که همجواری با دریا، سبب بالا بودن سطح آب شور در نزدیکی ساحل است . به همین جهت معمولاً در کنار ساحل یا باید درخت یا گیاهانی کاشته شوند که شوری پسند هستند (مانند حرا ) و یا اگر بخواهند درختی با نیاز به آب شیرین بکارند؛ باغچه هایی گود و عایق ساخته و با ترکیبی از خاک برگ و مواد جاذب آب پُر میکنند. این کار برای استفاده معقول از آب شیرین برای آبیاری درختان، بخصوص در کنار ساحل ضروریست.
اما من در سفری به بندرعباس شاهد صحنۀ عجیبی بودم . در باغچه های بزرگ پارک ساحلی، درختانی نیازمند به آب شیرین کاشته شده بود و باغبانها هر روز با شلنگ، آب شیرین را به پای درختانی میریختند که با کندن یک متر از خاک آن به آب دریا می‌رسید .
یعنی آنها هر روز با شلنگ آنقدر آب شیرین راآن قدر به باغچه ها می‌دادند که شوری خاک اطراف درخت از آب شیرین اشباع؛ و درخت کاشته شده خشک نشود. !!!
ما ایرانیها کی میخواهیم دست از تقلید کورکورانه برداریم . شرایط کشور را در هر منطقه درک کنیم و بر اساس آن برای هر کاری اقدام نماییم.
خلق را تقلیدشان برباد داد
