مصرف آب کشاورزی ایران ۵ درصد یا ۹۵ درصد
تبخیر آب ایران به دلیل ساخت سدهای متعدد با حجمی بیش از دو برابر بارندگی بین ۴۰ تا ۹۰ درصد و به طور متوسط ۷۵ درصد، رکورد دار تبخیر در جهان است!
از طرفی لااقل ۲۰ درصد آب در شهرها و صنعت مصرف می‌گردد.
جمع این دو ۹۵ درصد می‌شود. یعنی برای کشاورزی بیش از ۵ درصد باقی نمی‌ماند!!!
از آنجا که ریاضی در حد جمع و منها را هر کسی می‌داند، چطور چنین ادعای وارونه و عجیبِ مصرف ۹۵ درصدی آب توسط کشاورزی، مطرح و آنقدر تکرار می‌شود تا همه این ادعای کذب را باور کنند؟!!
پاسخ این است که از زمان حکومت آقای هاشمی، که توانستند با ادعای کذب محدودشدن ساخت سد، پس از ۵ سال توسط کمیسیون بین‌المللی آب و لزوم جلوگیری از رسیدن و تلف شدن آب، در تالاب‌ها و دریاها، به سرعت، ساخت سدهای متعدد، به اسم آب رسانی بخصوص به کشاورزی، حتی بدون آبخیزداری که برای جلوگیری از سیلاب و ورود رسوبات و پر شدن سریع مخازن سدها از رسوبات ضروریست، و بدون ساخت شبکه توزیع آب به زمینهای کشاورزی پائین سدها آغاز شد!!
این روند در دوره حکومت خاتمی، با تغییر قانون توزیع عادلانه آب، به اسم یکپارچه سازی مدیریت آب ، تکمیل و با حذف بودجه آبخیزداری و آبخوانداری و اختصاص کل بودجه آب کشور به سدسازی، مافیای قدرتمندی توسط شرکت‌های خصولتی وابسته به وزارت نیرو و با مشارکت کارشناسان این وزارتخانه، شکل گرفت که توسط پروژه‌های سدسازی و انتقال آب و فاضلاب و به تازگی شیرین‌سازی آب دریا به ثروت‌های کلان دست می یابند!!
البته شیرین سازی آبهای شور پراکنده و استفاده از آب ژرف شیرین و تجدیدپذیر ایران که به دریای عمان و خلیج فارس میریزد، چون راه حل کم هزینه و بدون آسیب به محیط زیست است به مزاق مدیران آب خوش نمی آید!!
برای امکان ادامه روند کنونی که فقط به نفع دشمنان یا مافیای خشکسازی کشور است، کسی نباید سدسازی را مقصر در تبخیر شدید، عدم تجدید آب زیرزمینی و فرونشست دشت‌ها بداند!!
اما دیوارِ چه کسانی کوتاه‌تر از کشاورزان برای مقصر شمردن هست، که گرچه با غرق شدن زمینهایشان در سدهای غول آسا که به سرعت پر از رسوبات و نابود میشوند، یا در پائین سدها با عدم تجدید آب زیرزمینی، بی آبی و خشک شدن چشمه ها و قناتها، درختان، مراتع، و کشتها و حتی نبود آب خوراکی مواجه میشوند، اما قدرت اعتراض، و حتی هیچ پشتیبانی ندارند.
چرا که رسانه ها هم اغلب نمک گیر حامیان سدسازِ خود هستند!!
