خروج رودهای عظیم آب ژرف ایران از سواحل خلیج فارس و دریای عمان

سال ۱۳۷۱ گزارشی در دفتر مطالعه‌ های پایه منابع آب کشور در زمینه وجود چشمه‌ های آب شیرین در خلیج‌ فارس ارائه شد. در این مورد مردم منطقه گفته‌ اند که پدرانشان در هنگام غواصی به این چشمه‌ ها برخورد کرده بودند.
طبق اعلام آنان، سرعت خروج آب شیرین در برخی چشمه‌ ها چنان بوده که مسیر غواصان را عوض می‌ کرده و یا دهانه خروجی برخی از آنها چند متر بوده است. 
اطلاعاتی مشابه در مورد خروجیهای آب شیرین از سواحل دریای عمان هم وجود دارد. 
چشمه های بزرگ آب شیرین در سواحل خلیج فارس و دریای عمان که با کیفیت بالا وارد دریا شده و شور می شود.

اکنون پس از 29 سال، طرح شناسایی چشمه‌ های بزرگ آب شیرین در سواحل خلیج فارس و دریای عمان به معاونت آب و آبفای وزارت نیرو ارجاع شده و بررسی اسناد موجود و مطالعه فنی اولیه این طرح در دستور کار قرار گرفته است. 

(البته به نظر میرسد؛هنوز معاونت آمایش سازمان برنامه، از قرار سخنانشان که همچنان از شیرین کردن آب شور دریا با هزینه سنگین آن صحبت میکنند؛ از این ظرفیت کم هزینه که در بسیاری از نقاط دنیا از سالها پیش بهره برداری میشود، بی خبرند)

با توجه به اطلاعات موجود که گواه وجود جریانهای آب ژرف شیرین در مناطق مختلف کشور است، عدم بهره گیری از این آبهای ژرف در شرایط کنونی کشور، قابل پذیرش نیست. 

"جلوگیری از خروج این آبها که با شناخت مسیر کامل این جریانها و ساخت سدهای زیرزمینی و حفر قنات در مسیرهای خاص و عمود بر جریان آبها برای استفاده از این جریانها، به جای سدهای معمولی و نابودکننده محیط زیست، اگر سریعتر در دستور کار قرار گیرد؛ نه تنها سیستان و بلوچستان، بلکه بسیاری از استانهای خشک ایران آباد و قابل کشاورزی خواهدشد." 

این که چرا به این جریانهای آب ژرف شیرین، با وجود حجم بالای خروجشان از کشور، تا کنون توجه لازم نشده، و حتی برای استفاده از آب ژرف سیستان، وزارت نیرو  از هر نوع همکاری ممانعت نموده، و در مقابل اصرار بر ساخت سدهای بحرانزا در کشور حتی در میان کوههای نمک نموده است، مسأله قابل توجهی است. 

در حالی که بهره برداری از این  آبهای ژرف شیرین و تجدیدپذیر امری معمول در جهان و شایع در بسیاری از کشورها، حتی آفریقاست!! 
تا کنون مدعیان کارشناسی در ایران به بهانه خطر برای محیط زیست، تا حد توان مانع بهره برداری ایران از این آبهای خداداد که بدون استفاده از ایران به دریا میریزد شده اند. 
 اکنون پس از این همه مشکلات کشور، قرار است پایلوت این طرح از استان بوشهر آغاز شود.  

لازم به ذکر است که همان طور که برداشت نفت ایجاد فرونشست نمیکند؛ برداشت آبهای ژرف که در اعماق بخشهای سنگی  زمین استآسیبی به محیط زیست نمیزند.

  کشورهایی که به جای استفاده از آب ژرف با عنوان حفظ این آب برای آیندگان، به شیرین کردن آب دریا میپردازند؛ منابع، یا تکنولوژی آنرا ندارند . در غیر این صورت؛ نادانهایی هستند که درک نمیکنند اگر حتی این آبها تجدیدناپذیر باشند، (که در ایران تجدیدپذیر و در حال خروج از دریاست) با عقب انداختن شیرین سازی آب دریا ، برای آیندگان، تکنولوژی شیرین سازی آب شور، قطعاً پیشرفته تر و ارزانتر خواهد شد.

روز مبادای سیستان و بلوچستان و بسیاری از نقاط خشک شده ایران، هم اکنون با سدسازی به وقوع پیوسته است.