آب ژرف، دلیل واقعی جنگ ائتلاف اروپایی آمریکایی برعلیه لیبی

کم آبی مشکل جدی برای اقتصاد هر کشوری است. کاهش نرخ رشد اقتصادی ، کاهش فرصت‌های شغلی ، کاهش سطح درآمد ، کاهش حجم تولید محصولات کشاورزی و ازبین‌رفتن دام‌ها که امنیت غذایی را به مخاطره می‌اندازد و به دنبال آنها تنزل سطح استاندارد زندگی مردم و افزایش مهاجرت همگی سبب می‌گردد تا کم‌آبی به یکی از مهم‌ترین معضلات اقتصادی دنیا  و عامل جنگ آب در داخل و خارج کشورها تبدیل شود.
در سال ۱۹۵۳ میلادی در طی عملیات جستجوی میدان‌های نفتی جدید در بیابان‌های جنوب لیبی علاوه بر کشف مقادیر قابل‌توجهی نفت به اکتشاف مقادیر زیادی آب شیرین موسوم به آب فسیل یا محبوس منجر گردید.
که یکی از بزرگ‌ترین منابع آب زیرزمینی از این نوع در جهان است که تاکنون کشف شده؛ چهار سفره عظیم آب فسیلی با ظرفیت‌های بین چهارهزار و هشتصد میلیارد مترمکعب تا بیست هزار میلیارد مترمکعب آب. 
این سفره آب در یک میدان مشترک بین کشورهای لیبی ، چاد ، مصر و سودان در غرب نیل و صحرای بزرگ آفریقا واقع گشته و دو کشور لیبی و مصر بیشترین سهم از این منابع آبی را در اختیار دارند.
لیبی یکی از خشک‌ترین کشورهای جهان است که دارای کمترین مقدار رودخانه‌ها و دریاچه‌ها است و میانگین بارش سالانه آن حدود دو و نیم سانتی‌متر است
از این روی معمر قذافی بزرگ‌ترین پروژه آبخیزداری جهان را جهت امنیت آب در کشور لیبی آغاز کزد
تاسیسات آبرسانی که شامل شبکهٔ تونلی از لوله‌های بتنی به قطر چهار مترو به طول نزدیک به سه هزار کیلومتر اقصی‌نقاط کشور را در برمی‌گرفت . شبکه آبرسانی لیبی شامل بیش از هزار و سیصد حلقه چاه آب که تعداد کثیری از آنها دارای عمق بیش از پانصد متر با دهانه هایی به وسعت یک دریاچه بود. 
این شبکه آبرسانی روزانه شش میلیون و پانصد هزار مترمکعب آب شیرین را جهت مصارف شرب ، کشاورزی و دامداری به شهرهای طرابلس، بنغازی، سرت و دیگر مناطق لیبی منتقل می‌نمود.
این منابع آب کشف شده نه‌تنها می‌توانست به‌راحتی آب شرب جمعیت هفت میلیون‌نفری لیبی را تأمین کند بلکه با ایجاد شبکهٔ آبرسانی می‌توانست شن‌های صحراها و بیابان‌های بزرگ این کشور را به خاک حاصلخیز زراعی بدل نماید.
نشریه کریستین ساینس مانیتور آمریکا در مورخ: ۰۲/۰۶/۸۹ در گزارشی تحت عنوان: بزرگ‌ترین پروژه آبرسانی جهان در لیبی رو به اتمام است، در حالی که کشورهای عربی و خاورمیانه و شمال آفریقا بر سر حق استفاده از رودخانه‌ها در مناطق خشک با یکدیگر رقابت و منازعه می‌کنند؛ کشور لیبی با اجرای این پروژه عظیم و بهره‌برداری گسترده از بزرگ‌ترین منابع آب زیرزمینی فسیلی جهان مشکلات آبی خویش را حل نموده همچنین این شبکه انتقال آب صنایع دامداری و کشاورزی کشور را به شدت تقویت نموده و با احداث مزارع و مجتمع‌های عظیم کشاورزی توسعه باغداری و گلخانه‌ها و صنعت کشاورزی و دامداری لیبی را کاملاً دگرگون نموده و بهره‌وری و پیشرفت این صنایع روند بسیار صعودی در این کشور دارد. مسئولان کشاورزی لیبی قصد دارند با استفاده از بزرگ‌ترین شبکه آبرسانی جهان که در کشورشان ساخته شده یک‌صد و شصت هکتار زمین زراعی جدید را با روش‌های آبیاری قطره‌ای و سایر روش‌های پیشرفته که از اتلاف و هدر رفت آب جلوگیری می‌کند زیر کشت ببرند که نه ‌تنها در کشاورزی خودکفا شوند بلکه دست به صادرات گسترده محصولات کشاورزی بزنند.

این نشریه در واقع به آمریکا برای تبدیل شدن لیبی به کشوری بی نیاز از واردات و احتمال استقلال آن، اخطار کرد!!!
بنابر این در جنگی که برای جلوگیری از خودکفایی لیبی آغاز گردید، ناتو نه‌تنها خط لوله نزدیک به برگا را بمباران کرد بلکه کارخانه‌ها و انبارهای تولید لوله‌ها را تحت عنوان این ادعا که از آنها به‌عنوان انبار نظامی و پرتاب راکت استفاده می‌شود را بمباران نمود.
تخریب و بمباران هدفمند خطوط انتقال آب تا جایی پیش رفت که دسترسی هفتاد درصد از شهروندان لیبی به آب را با اختلال شدید مواجه نمود.
http://www.ensafnews.com/270614/از-بزرگ‌ترین-رودخانه-مصنوعی-و-شبکه-ان/

با توجه به آنچه به بهانه قزافی، حتی پس از تسلیم او، برسر لیبی آوردند؛ می توان به علت واقعی بستن چاه ژرف سیستان، حذف چیتچیان، و جایگزینی او با اردکانیان برای بی آب ماندن سیستان که روزی انبار گندم ایران بود پی برد!!!

متاسفانه محرابیان،  تا کنون دقیقا اهداف دولت قبل را دنبال کرده است. چه در ساخت پر هزینه و بیهوده سد چندبرابر ظرفیت آبی کشور و چه در تصمیم برای شیرین کردن آب دریا و انتقال آن، به جای استفاده از آب ژرف ،ساخت سدزیرزمینی و انجام آبخیزداری، آبخوانداری و... !!!