سد سازی و انتقال آب و فاضلاب، زمینه ساز جنگِ آب
آمریکا پس از مشخص شدن تاثیر سدسازی با حجمِ بیش از ۲۰ درصدِ آب سطحی، برکم شدن و بیش از 40 در صد آن بر جلوگیری از تجدید آب زیرزمینی، آسیب به محیط‌زیست در مسیر رودها و تبخیر بالای آب، در مخازن سدها و ایجاد خشکسالی و بحرانِ اقتصادی و اجتماعی؛ بسیاری از سدهای خود را برای پایدار کردن محیط زیست، جمع‌آوری و بقیه را تا جای ممکن، با پوششهای مختلف از تبخیر حفظ کرد.
با این تجربه، سدسازان خود را برای نابودی آب و کشاورزی کشورهای جهان سومی گسیل نمود. تا علاوه بر بازارسازی برای غلات آمریکا؛ که تا آن زمان ناچار به نابودی بخش عمده‌ای از آن بود؛ زمینۀ کم آبی و درگیری این کشورها بر سر آب فراهم شود!!
از جمله برای نابودی آب ایران و افغانستان، به رایگان برای افغانستان سد ساخت. در نتیجه سیستان و دشتهای افغانستان، که تا آن زمان انبار غله این دو کشور بودند، با ساخت این سد، خشک و بی حاصل؛ و خصومت بین آنها بر سر آب آغازشد.
پس از انقلاب و در طول جنگ، با آنکه برای خالی کردن خزانه کشور و تحلیل بردن توان مقاومت ایران، دلار ۷ تومانی برای ایجاد دمپینگ معکوس، عدم امکان رقابت تولیدات داخلی با واردات ، نابودی آنها، و ایجاد وابستگی اقتصادی، طراحی شده بود. تا جایی که بازار تولیدات داخلی که به عکس واردات، از حمایت و رانت دولت برخوردار نبودند، بازار سیاه نامیده میشد!!!
اما پس از جنگ و خالی شدن خزانه کشور، با حذف رانت واردات، تولیدات داخلی جان گرفتند.
این بار با توجه به تاثیر سدسازی در ایجاد خشکسالی، با تحریک آقای هاشمی رفسنجانی توسط نفوذی‌ها، با دروغ ممنوع شدن سدسازی در آینده توسط کنوانسیون بین المللی آب! و جلوگیری از هدر رفت آب؛ سدسازیِ بی رویه، بدون بررسی و توجه به تاثیرات منفی سد سازی بر محیط زیست، روستاها و کشاورزی، حتی بدون انجام آبخیزداری، که برای جلوگیری از ورود رسوبات به سدها، ضروریست و بدون ایجاد شبکه آب، برای کشاورزی، که بهانه برای سدسازی بود! طبق برنامه تدوین شده توسط آمریکا قبل از انقلاب، با ظرفیت چهار برابر حجم آب سطحی کشور، آغاز شد.
تا کنون در حجمی نزدیک به دو برابر بارشهای کشور، سد ساخته شده؛ که مهمترین علتِ کمتر شدنِ هرسالۀ آب سدها و خشکسازی محیط همین حجم بالای سدسازی بیش از ظرفیت بارندگی کشوراست. اما با وجود خالی ماندن سدها، هرساله سدهای بیشتری با وجود سدها، از جمله وقوع سیلاب بیشتر به سبب خشک تر شدن زمین، با انتصاب این فاجعه ها به حفر چاه، که خود معلول عدم تجدید آب زیرزمینی به واسطه سدهای بیشمار و تبخیر ۷۵ درصدی آب ارزشمند و مایه حیات کشور است؛ سدهای بیشتری تا ۴ برابر ظرفیت آبی کشور، همچنان در حال ساخت، یا طراحی به بهانه جلوگیری از سیلابی است که خود به وجود آورده اند!! *
با سد سازی دو برابر ظرفیت آبی کشور، آبهای زیرزمینی تجدید نشد و ایران با فرونشست بیش از ۱۰۰ برابر حد بحران، رکورد دارِ فرونشست؛ و با تبخیر ۷۵ درصدی (سه برابر متوسط جهانی) رکورد دار تبخیر آب در جهان شد!! در حالی که سابقاً در بسیاری از نقاط خشک کنونی، کشت دیم هم رایج بود!!
این ترفند تا کنون سبب خشک شدن روستاها، کشت زارها، جنگل ها، مراتع، تالاب ها، دریاچه ها و رودها و در نتیجه مهاجرت جمعیت روستایی و عشایر به شهرها شده است.
اما این از نظر دشمنان کافی نبود؛ چون سبب تسلیم ایران نشد.
این بار باید شهرها با کم آبی، و کشور با جنگ داخلی بر سرِ آب درگیر شده؛ و از هم بپاشد.
لازم به توضیح است که در شهرها و روستاهای ایران با توجه به بارشهای کم، از گذشته، توسط ایرانیان، سیستمی کارآمد برای تصفیه و بازیافت آب، طراحی شده بود.
"سیستم تصفیه و تجدید آب زیرزمینی، توسط چاه های جذبی فاضلاب"
از آنجا که لایه های خاکِ رسوبی، بهترین تصفیه کننده آب است؛ باحفر چاه و انتقال فاضلابِ خانه ها به آن، تصفیه کامل فاضلاب انجام شده و مخازن زیرزمینی آب به طور مداوم تجدید و قابلِ بهره برداری می شوند. قدرت تصفیۀ زمین در حدی است که حتی فاصلۀ 30 متری بین چاه فاضلاب و چاه آب برای پاک شدن آب، کافیست. گرچه چاههای آب در شهرها و روستاها با فاصله و عمق بسیار بیشتری حفر میگردند. بنابراین دشمن فقط با نابودی این سیستمِ کارآمد، می توانست به اهداف خود برسد.
این کار از پایتخت آغاز شد!!
در حالی که این شهر با عدم استفاده کامل از آب زیرزمینیِ و انتقال آب سدهای متعدد، با سطح بالایِ آب زیرزمینی مواجه بود؛ به جایِ بهره برداری بیشتر از آب زیرزمینی و انتقال آب کمتری از سدها، که می توانست کمکی برای کشاورزی باشد؛ به اسم جلوگیری از آلودگیِ آب هایِ زیرزمینی، و تصفیه کاملترِ فاضلاب؛ ایجاد شبکه فاضلاب، و انتقال آن با تونلهای عظیم و به شکل رودهایی از فاضلاب، به خارج از شهر، به سمتِ چند تصفیه خانه فاضلابِ نمایشی، که هرگز قادر به تصفیه فاضلاب حاصل از ۵ سد عظیم نبودند، انجام شد. در واقع آب زیرزمینی گمشده شهر را نه در چاههای حفر شده(که آب آنها به زمین برمیگردد) بلکه در رودهای فاضلاب آلوده و غیرقابل تصفیه جاری در جنوب این شهر باید یافت!
نتیجه همان خواست دشمن بود!! یعنی گرفتاری شهر در کم آبی، عدم تجدید آب زیرزمینی و رکوردداری در فرونشست، و آلودگی شدید و غیرقابل کنترل و خطرناک، در اطرافِ این شهر !!
پس از موفقیتِ دشمن در اجرای این طرح، بدون هیچ مقاومتی از سوی مدعیان کارشناسی حتی در وزارت نیرو!! در کرج هم انتقال فاضلاب، آغاز شد؛ که مراحل پایانی را می گذراند!!!
البته قرار است این طرح دشمن برای بی آب کردن شهر ها،در تمام شهرهای ایران ، با عنوانِ تامین آب برای صنایع آب بر اجرا شود!!
یعنی دزدی آب شهر برای صنایعی که نمی بایست در مناطق کم آب تاسیس شوند!!
با این ترفندِ دشمن، دیگر جایی برای زندگی نه در روستاها و نه در شهرهای ایران باقی نمیماند!! نتیجه چیزی جز درگیری داخلی بر سرِ آب و تحلیل رفتنِ هم بستگی و عدم مقاومت کشور در برابر بیگانگان نمیتواند باشد!!!
مگر این که فعالیتهای وزارت نیرو و شرکت خصولتی مهاب قدس، وابسته به این وزارتخانه، در سدسازی و انتقال فاضلاب را، متوقف و با جایگزینیِ آبخوانداری و آبخیزداری، و احداث سدهای زیرزمینی، سدهایی که کارکردِ تبخیر اب، و ایجاد اخلال در تجدید آب زیرزمینی دارند (مانند سدهای خاکی در سیستان و کرمان و سدهایی که سبب برداشت بیش از 40 درصد آب رودها و تبخیر بیش از 75 درصد آب هستند) برچیده شوند.
همچنین به جای شیرین سازی و انتقال آب دریا، که علاوه بر هزینۀ سنگین، سبب نابودی محیط زیست سواحل میشود، از رودهای آب ژرف شیرین، قبل از رسیدن به دریا و شور شدن، بهره برداری شود.** برای شیرین سازی هم به قدر کافی رودها و آبهای زیر زمینی و حتی آب سدهای شور برای شیرین سازی در داخل داریم که نیاز به انتقال آب دریا نباشد!!! (انتقال آب 19 برابر گرانتر از شیرین سازی آن است).
سدهایی که برداشت محدودی از رودخانه ها دارند و به محیط زیست آسیب نمیرسانند، نیز با انجام آبخیزداری و ایجاد شبکه آبیاری، و پوشش برای روی آبها، جهت جلوگیری از پُرشدن با رسوبات و تبخیر، و هدر رفت، تکمیل شوند.
شبکه فاضلاب نیز فقط در شهرهایی که به طور طبیعی دارای سطح آب زیرزمینی بالا و شور هستند و امکان استفاده از آب زیرزمینیشان وجود ندارد، یا دارای زمین صخره ای هستند و امکان حفرِ چاه جذبی ندارند باید از شبکه انتقال فاضلاب برای تصفیه، البته به شکل محله ای با لوله کشی مجزا برای مصارف غیر شرب، استفاده نمود.
* در سیستان و بلوچستان 12 سدِ کم آب، و پُر از رسوباتی که برای انکارِ بی کفایتی، آب تعادل نامیده شده؛ موجود است. 4 سد درحال ساخت و 17 سد نیز برای آب نداشته در دست طراحی است!!!
** زمانی که کشور لیبی بهره برداری از آب ژرف را برای کشاورزی آغاز کرد، با هشدار آمریکا، به خودکفا شدن این کشور در صورتِ تکمیل زیرساختهای آب ژرف، پس از خلع سلاح لیبی و کشتن قذافی همۀ زیرساختهای آب ژرفِ لیبی، توسط ناتو بمباران شد!! البته در مورد ایران، که تن به خلع سلاح نمیدهد، استفاده از آب ژرف بسیار پر سود و عقلانی است
|
