آینده فروشی با تخریب کوههایی که منابع تولید و ذخیره آب هستند!!

با اینکه کوهها 1/5 درصد سطح خشکی های زمین را پوشانده اند بیش از ۵۰ درصد آب شیرین دنیا را تامین میکنند. گرچه در ایران این نسبت بسیار بالاتر است. 
 هرجا کوه هست آب هم هست و در کنار کوه ها روستاها و شهرها پا گرفته اند. 
 این آب مایه حیات و سرسبزی و طراوت هوای روستاها و شهرها و ضروری برای تولید نیازهای اساسی کشور ماست. 
متاسفانه مدتی است به جای حراست از این کوه هایی که حیات و آینده ما به آن وابسته است؛ اجازه داده ایم به اسم اشتغال زایی حتی برای تزیین خانه ها، دیوانه وار کوهها و  محیط زیست کشور بدون امکان جبران، تخریب شود. 
یک مورد از این بدترین نوع کوه خواری، در دامنه کرکس و کوه مشرف بر ابیانه و روستاهای دیگر این دامنه است. 
 بهترین نوع سنگ برای حفظ آب سنگ تراورتن است که با حفره ها و قدرت جذب آب بالا در طی بارندگی به سرعت آب را جذب و حفظ و در طول سال به آهستگی رها می‌کند.
متاسفانه کوههای این مسیر نیز از نوع سنگ تراورتن سفید و بازار پسند است. به همین جهت به سرعت در حال برداشت از این کوه هستند. 
 تنها بهره این روستاها از این برداشت، تا کنون، خشک شدن منابع آبی و تقلیل آن به یک سوم بوده. 
 با برداشت این سنگ ها برای همیشه تولید، جذب و حفظ آب، از دست خواهد رفت و اگر بارانی ببارد، به جای جذب در زمین، به سیلاب تبدیل شده و به جای آبادانی و سرسبزی و حیات، خرابی به بار خواهد آورد. که در این صورت، این روستا و سایر روستاها و شهرهای این منطقه هم به جمع سایر روستاها و شهرهای خشک و مخروبه خواهد پیوست!! 
 البته باز هم طبق معمول ناسازگاری طبیعت و گرمی هوا، عامل خشکسالی و سیلاب معرفی خواهند شد!!
 آیا این روش درستی است که فقط میزان سودآوری یا حتی اشتغال آنی اولویت کشور ما باشد؟
متاسفانه با آنکه آمایش سرزمین ما قبل از انقلاب، به دست دشمنانمان کشور طراحی شده، هنوز هدفها، اولویتها و برنامه ها و اقدامات اقتصادی و اداری کشور در همان راستا  ادامه داشته؛ و ارزش‌ها و اولویتها و حتی پایداری محیط زیست برای آینده، هیچ جایگاهی ندارد!!
در واقع بر شاخه نشسته و بن می‌بُریم!!