آب مورد استفاده در یک کارخانه فولاد برای خنک کردن است، از جمله خنک کردن کک، خنک کردن پوسته کوره های انفجاری، خنک کننده در ماشین آلات ریخته گری و نورد گرم است که با گرم کردن فولاد در حد ذوب و غرقاب کردن آن به دست می آید. و این یعنی آب مصرفی در فولادسازی علیرغم ادعای آنها، قابل بازیافت نیست!!
نتیجه گرم شدن بیش از یک درجه ای کره زمین، این است که مانند آنچه اکنون در زمستان نیمکره جنوبی زمین می‌گذرد، در زمستان به جای برف، باران‌های سیل آسا خواهیم داشت!!
با فریب تصویب محدودیت زمانی ایجاد سد به اسم کنوانسیون بین المللی آب سازمان ملل، ایران را به ساخت سد با سرعت و بدون انجام آبخیزداری که از ضروریات ساخت سد است؛ واداشتند.
آب ژرف در ایران از کوهها به سمت دریا جریان دارد ، بنابراین به عکس ادعای کارشناسان وزارت نیرو!! فسیلی نیست! و به دلیل عمق زیاد و جاری بودن به فرونشست منجر نمیشود* بلکه به دریا ریخته و هدر میرود!!!
1- با توجه به این که :
- سرانه آب مصرفی شهرها 200- 250 لیتر در روز است که آب آشامیدنی و خوراکی بیش از 2 درصد آن نیست!!
- 98 درصد آب مصرفی نه برای شرب بلکه برای شستشو به کار می رود؛ که با کلر زنی قابل استفاده است و نمی توان برای لب شوری یا نیترات داشتنِ آن زیانی را تصور نمود!!
ادعا شده که آب مصرفی آشامیدنی هر نفر در تهران، ۲۵۰ لیتر در روز است؟!! آیا این ادعای درستی است؟در حالی که آب آشامیدنی یک انسان حتی 2 لیتر در روز هم نیست!!
248 لیتر دیگر چه مصارفی دارد؟ جز شستشو، آبیاری و حتی سیفون توالت‌ها!!
آیا برای این مصارف هم باید آبِ شیرینِ آشامیدنیِ بدون نیترات، برای شهرها تامین گردد؟!
حتی به قیمت غصب آب آشامیدنی مناطق دیگر کشور و بی آب گذاشتن نقاط دیگر ایران؟!!
از آب زیرزمینی تهران و بسیاری از شهرهای دیگر استفاده نمیشود چون می‌گویند آلوده به نیترات است!!
آیا واقعا به دلیل وجود نیترات در آب زیرزمینی، شهروندان باید نه تنها برای شستشو، که برای آبیاری باغچه و شستن حیاط و حتی سیفون توالت، از آب بدون نیترات رودخانه ها استفاده کنند؟!!
ایران هزاران سال با وجود آب و هوای گرم و خشک، با مهارت در مدیریت و ابتکار دانشمندان ایرانی، در تکنیک های حفظ و بازیافتِ چندین باره آب؛ و تطبیق کشت هر منطقه با شرایط آب و هوایی؛ توانسته بود سرسبزی و تامین همه نیازهای ضروری کشور را (جز در زمان دخالت بیگانگان)، فراهم نماید.
اما از زمانی که روش های تهاجمی غرب (مثلا مدرن) حتی بدون کوچکترین توجه به آثار مخرب آن در ایران و جهان، جایگزین روش های مدبرانه سابق شد؛ با هر اقدامی، بحران های سنگین محیط زیستی و خشکسالی بر کشور تحمیل گردید!!
ایران هزاران سال با وجود آب و هوای گرم و خشک، با مهارت در مدیریت و ابتکار دانشمندان ایرانی، در تکنیک های حفظ و بازیافتِ چندین باره آب؛ و تطبیق کشت هر منطقه با شرایط آب و هوایی؛ توانسته بود سرسبزی و تامین همه نیازهای ضروری کشور را جز در زمان دخالت بیگانگان، فراهم نماید.
اما از زمانی که روش های تهاجمی غرب (مثلا مدرن) جایگزین روش های عقلانی سابق شد؛ با گرفتاری در چرخه معیوب مدیریت آب، با بحران های سنگین محیط زیستی و خشکسالی روبرو گردید!!
مهمترین مورد، انتقال فاضلاب شهرها به اسم تصفیه مدرن است.
ایران کشوری کم آب است و شهرهای آن با کم آبی مواجه هستند اما با استفاده از شیوه های موثر برای بازیافت آب، در طول قرون متوالی دوام آورده و حتی سر سبز مانده اند.
یکی از ابتکاری ترین شیوه های تامین آب شهرهای ایران، تعبیه "چاه های جذبی" است که درآنها فاضلاب با "تصفیه بی هوازی"
