سدسازی روشی برای دزدی و اتلاف آب

در کشورهای گرم و خشک مانند ایران هر جا آب شیرین یافت شده، زمینی برای استفاده از آّن آب اختصاص یافته است. در ظاهر مالکیت زمین معتبر بوده و معامله می‌شده، اما ارزش آن به خاطر سهم آب بوده و زمین بدون آب ارزش تملک نداشته است.

وقتی اسلام مالکیت زمین را می‌پذیرد، در واقع حق‌آبه آن را به رسمیت می‌شناسد و برای مالکیت مردم بر سهم آبشان احترام قائل است(من الماء کل شیئٍ حی)

وقتی هر گونه تصرف در آب غصبی (آب تصرف شده بدون رضایت صاحب آن) مانند تطهیر، وضو و غسل با آن ، حرام است، چگونه است که در کشور مدعی اسلامیت، با احداث سد، به زور، و با توجیهات بی پایه، زمین یا آب، غصب شده و در اختیار دیگران گذاشته می‌شود.

از پیامبر و ائمه شنیده‌اند که "کشور با کفر می‌ماند اما با ظلم نه  “اما باور نمی‌کنند که وقتی به روشهای ظالمانۀ استعمارگران، به نام آبادانی و توسعه(نام دیگر استعمار)، زمین و آب مردم نگون‌بختی را که فریادشان به گوش کسی نمی‌رسد، غصب می‌کنند؛ خود مصداق اتم ظلم شده‌اند .

 

مردم را از خانه‌هایشان درکنار رودها به زور و تزویر بیرون می‌کنند، بر آب مردم و درختها و مراتع و حیوانات اهلی و وحشی، سد می‌زنند و سهم خاک و آبشان را می‌دزدند ،تا برای مردم مُسرف شهرهایی ببرند که در این کشور گرم و خشک، جزو پرمصرفترین مردم دنیا هستند.  برای این کار جشن هم می‌گیرند، روبانهای قشنگ هم می‌بُرند و عکس هم می‌گیرند و در رزومه‌هایشان جزو افتخاراتشان ثبت می‌کنند .

سهم آنهایی که از خانه و زمینهایشان در بالادست سد بیرون و مجبور به مهاجرت کرده‌اند، پولی است که به قدر آلونکی در کنار شهرهم نمی‌شود . اما آنهایی که در پایین دست سد، سهم آبشان دزدیده شده، خود و کشت و کارشان تشنه مانده، وضعشان بدتر است .اگر توان داشته باشند، با اندک پس‌انداز یا گرفتن وام، با یا بی مجوز،  چاه‌آبی زده و از اعماق زمینِ خشک مانده، مدتی به آبیاری زمین‌های تشنۀ خود می‌پردازند. کاری که دوامی ندارد و دست و پا زدن بی‌ثمراست

بالاخره، زمانی می‌رسد که دیگر آبی در اعماق زمین هم باقی نمی‌ماند. آنوقت. مسئولان خردمند و دلسوز، منت گذاشته و با تانکر، آبی نه چندان خوراکی برای کشاورزان و دامدارانی که دیگر آب خوراکی هم ندارند، می‌رسانند و باز از این شاهکار خود عکس و فیلم می‌گیرند و به نام آب رسانی به مردم گرفتار در خشکسالی!!! باز هم در رزومه‌شان ثبت می‌کنند. چه کار پربرکتی !!!

این کار تا زمانی که مردم دزد زده بفهمند که کسی به دادشان نمی‌رسد)البته با کمال منت(، ادامه دارد تا وقتی که باورکنند آب دزدها، قلدرتر و صدایشان بسیار بلندتر است. با دست خالی، خانه و زمین خشک شده را به ناچار رهاکرده و به حاشیۀ شهرها مهاجرت می‌کنند. جایی که این مردم سرخورده و ظلم دیده، مهمان ناخوانده محسوب می‌شوند؛ و باید سخنرانیهای آبدزدان برای اثبات ضرورت مهاجرت معکوس را هم بشنوند .

کارهای این مدعیان روشنفکری و آبادانی و توسعه، همان روشی‌است که زمان شاه به سفارش بیگانگان، برنامه ریزی و اجرا می‌شد. حالا هم به جای برچیدن بساط ظلم، یک‌به‌یک همان برنامه‌ها با همان توجیهات و شاید ساختن توجیهات شرعی دیگر اجرا می‌‌شود .

البته با احداث سد بخش زیادی از آب سد تبخیر و یا لجنی و بی ارزش می‌شود .لجنی که با فشار به سد، احتمال تخریب و هجوم سیلاب را هم به سایر زیانهای آن باید افزود. (بی دلیل نبود که در سیلاب اخیر خروج بیشتر سیلاب، توأم با لای و لجن چند ده ساله بیش از ورودی به سد، و بدتر از جریان اصلی سیلاب بود.)

نتیجۀ آب دزدی به نام توسعه و آبادانی به جایی رسیده که سفره‌های زیرزمینی که قبلاً با پراکندگی آب در دشتها و بیابانها و تالابها در یک حوزۀ آبخیز پر می‌شد، و بدون هزینه و وام از کشورهای دیگر، چشمه‌ها و قناتها و چاههای آب را سرشار می‌کرد؛ همه خالی و خشکیده، و فروریخته‌اند .این حاصل ظلم مستمر و فراگیری‌است که بدون احساس شرم جریان دارد. اما حقیقت هستی، قوانین و آثار خود را دارد. وقتی خلاف عدالت و قوانین هستی و صراط مستقیم حرکت کنی به مقصد نمی‌رسی؛ چه کافر باشی و چه مسلمان.

تا وقتی سد نداشتیم سیل و خشکسالی اتفاقی نادر بود اما اکنون که برهر رودی ده‌ها سد زده‌ایم که سیل و خشکسالی گاه به گاه نداشته باشیم ،گرفتار سیل و خشکسالی مستمر و بحران بی‌آبی دائم ، و حتی فرونشست زمین ، که ناشی از تخریب مخازن زیرزمینی است، شده‌ایم. قابل ذکر است که  فرونشست زمین در کشور ما به 140 برابر متوسط جهانی رسیده ، و عامل عدم جذب آب در زمان بارندگی و وسعت سیلاب‌ها نیز ناشی از همین امر است.  کِی دست از عناد با انسانها، و طبیعت برمی‌داریم؛ و به عدالت که ظاهراً از اصول مذهب ما هست، گردن می‌نهیم؟!! و درک می‌کنیم که راهی‌که بیگانگان پیش پای ما می‌گذارند، ما را قربانی اهداف آنها می‌کند؛ و هیچگاه یک راه حل ثابت برای مشکلات به ظاهر مشابه وجود ندارد. و هر مشکلی با توجه به همۀ ارتباطات آن باید حل شود