توطئه برای نا امیدی و تقابل مردم با دولت آقای رئیسی

مردم ایران صاحب اصلی مخازن نفت و گاز این کشورند. بهره برداری و فرآوری آن هم توسط همین مردم صورت می گیرد.

 بنابراین نفت و گاز باید زمینه کارآفرینی و اشتغال زایی برای مردم باشد.

 از طرفی مشتری چندانی به دلیل تحریم‌ها برای بنزین و نفت ایران هم وجود ندارد.

 به نحوی که اغلب به صورت مخفیانه گاهی به فروش می‌رسد و گاهی نیز با راهزنی دریایی دزدیده میشود. گاهی هم به وسیله خائنان و مدیران فاسد داخلی، عملاً رایگان به کشورهای دیگر واگذار میشود.

 مقداری از سوخت هم توسط افراد فقیری که در مرزهای شرقی کشور ما زندگی می کند،  به صورت قاچاق، به افرادی در آن سوی مرز فروخته می شود. البته این تنها راه ادامه حیات این مردم، در شرایط خشک و نامناسب شرق کشور است.

 عده‌ای با این ادعا که نفت و گاز سرمایه ایست که باید برای آیندگان حفظ شود، در این شرایط بحرانی اقتصادی، دم از ضرورت گران کردن سوخت میزنند.

 در حالیکه مخازن سوختِ در حال بهره برداری، مشترک با کشورهای همسایه است؛  که به سرعت و بدون مانع در حال بهره برداری از آن هستند.  و هر گونه دلسوزی برای حفظ این منابع در واقع کمک به کشورهای همسایه ایست که نه تنها ثروتمند هستند و نیازی به کمک مالی ما با عدم بهره برداری از مخازن مشترک ندارند؛ بلکه مطمئناً برای آینده ایران هم  چیزی باقی نمی گذارند.

بنابراین چرا باید برای استفاده از این سرمایه ای که میتواند برای کل مردم استفاده شود و حتی تولید را در کشور ما با همه مشکلات داخلی و خارجی که در مقابل دارند، باصرفه و قابل رقابت، و زندگی را  قدری آسان تر و فشار بر مردم را کم کند؛ هر روز تن مردم را برای گران تر شدنش بلرزانند؟!!  و به تورم  دامن بزنند؟  آنهم با ادعای عدالت!!  و این ادعا که ثروتمندان با داشتن چند اتومبیل،  مصرفشان از سایر مردم بیشتر است.

 در صورتی که در مورد، مصرف گاز و برق، می‌توان با پلکانی کردن قیمت مصرف ثروتمندان در هر حدی که کارشناسان صلاح می دانند هزینه دریافت کرد.

 اما در مورد بنزین، اتفاقاً ثروتمندان اتومبیلهای مدل بالاتر و کم مصرف تر دارند؛  و این مردم ضعیف هستند که با اتومبیل های داخلی و پر مصرفی که اتفاقاً توسط دولت، از انحصار هم برخوردارند، به ناچار بیشترین مصرف بنزین را دارند. چه اتومبیل های شخصی و اسنپ، و چه تاکسی و وسایل حمل و نقل عمومی و بار ؛ که با گران شدن بنزین و گازوئیل، همه هزینه آن بر دوش مردم ضعیف تحمیل می شود.

 مصرف  بنزین توسط مردم، باری بر روی دوش دولت نمی گذارد. اشتغال داخلی را هم  نه تنها کاهش نمی دهد،  بلکه به افزایش اشتغال کمک می کند.

 به عکس تخصیص ارز جهانگیری، که همچنان ادامه دارد!!

در حالی که نه تنها ارز مملکت را برای واردات محصولاتی که در داخل قابل تولید هستند ( به خصوص محصولات و مواد کشاورزی اساسی) به یک ششم قیمت هدر، و فساد را گسترش میدهد؛ بلکه اشتغال  و تولید داخلی را هم نابود میکند.

این ارز، یارانه ایست که فقط تولیدکنندگان خارجی و واردکنندگان و محتکران، از آن سود میبرند. رانتی که ۲۵ برابر کالای قاچاق به واردکننده سود و به تولیدکننده داخلی زیان میرساند. زیرا قاچاق 20 در صد زیر قیمت کالای داخلی و ارز جهانگیری، حدود 6 برابر قیمت کالای تولید داخلی است

در حالی که این رانت، میتواند جایگزین، هزینه یارانه نیازهای اساسی مردم، از جمله یارانه سوخت، بدون آسیب به تولیدکننده و کارگر داخلی شود.

با مقایسه این دو نوع یارانه می توان دریافت کسانی که بر گرانی سوخت، تاکید و از ارز جهانگیری، حمایت میکنند، یا از آثار تخریبی هر دو عمل آگاهی ندارند و یا عمداً در پی آسیب به مردم و اقتصاد کشور و همچنین ایجاد نا امیدی از این دولت و بحران اجتماعی هستند!!

این حساسیت خروج قاچاق بنزین از مرزهای شرقی، با آن که صدمه ای به تولید داخل نمیزند؛ در حالی است که در سایر نقاط مرزی کشور، نسبت به واردات قاچاق کالا که به تولید داخل و اشتغال آسیب می زند، به جهت حفظ مردم در مرزها و صیانت از حدود کشور، چشم‌پوشی و حتی سهمیه واردات داده می شود!!!