کاشتِ مهلکترین گیاه مهاجم دنیا، در میلیونها هکتار ؟!

کاشتِ کهور پاکستانی یا آمریکایی (مهلکترین گیاه مهاجم دنیا) تا کِی به جای ریشه کنی، در میلیونها هکتار از ایران گسترش می یابد؟! 

یک نفر عدسک به ظاهر زیبا را بدون تحقیق، به تالاب انزلی که محل تخم ریزی ماهیان بود، منتقل کرد. نتیجه مرگ این تالاب حیاتی بود. 
۴۰ سال از این اقدام گذشته و نتوانسته ایم حیات را به این تالاب بازگردانیم. 

از سال ۸۲  درخت مهاجم کهور پاکستانی یا آمریکایی را که همه آب زیرزمینی را با ریشه های عمیق میبلعد، همه گیاهان و درختهای اطرافش را خشک میکند  و با برگهای سمی و گرده های بیماریزا محیط زیست کشور را بی آب تر و مهلک میکند؛ در مناطق کم آب ایران گسترش داده اند. با آنکه تا کنون در خوزستانِ بی آب مانده، چند ده هزار هکتار کهور آمریکایی کاشته شده؛ که سبب نابودی درختانی مانند خرما و گسترش بیماری آسم در بین مردم و سبب مرگ و میر حیوانات علفخوار شده، به گفته آقای آخانی، مدرس دانشگاه، برنامه دارند، تا ۵۰۰ هزار هکتار از بیابانهای خوزستان را هم زیر کشت این درخت ببرند   (https://www.salamatnews.com/news/239263/) 
در حالی که در آمریکا از این درخت برای خشک کردن باتلاقها استفاده میشد، اما گسترش غیرقابل کنترلِ این درخت مهاجم، و خشک شدن گیاهان و درختهای دیگر، کار را به جایی رساند که سالهاست، کاشت آن ممنوع، و ریشه کنی آن را،  انجام میشود. 
اما در ایران با وجود هشدار متخصصان در مورد سمی  بودن آن و خشک شدن کامل محیط اطراف این درخت، و تجربه کشورهای دیگر، سازمان جنگلها و مراتع که زیرنظر وزارت جهاد کشاورزی هست به دلیل بی اطلاعی یا خیانت، هنوز در سطح همه کشور  متاسفانه همچنان به کشت درخت مهاجم کهور آمریکایی ادامه میدهد.
به نام مقابله با ریزگرد!! کهور آمریکایی را با درخت گز کاشته اند. بدون توجه به این که این درخت مهاجم هست و به هیچ گیاه و درختی اجازه رویش نمیدهد. خوشحال هستند که کنار درخت گز کهور آمریکایی کاشته اند، که اگر گز خشک شده، کهور سرسبز مانده!! غافل از این که علت خشک شدن نهال گز، وجود کهور در نزدیکی آن است!! 
حالا میخواهند جنگل کهور و شاید همراه آن درختهای دیگری هم در مسیر اربعین بکارند!
(https://www.isna.ir/news/1401013119541/) 
این یعنی فاجعه چون درختهای دیگر خشک میشوند و همین درختِ تکثیر شده و برای مسموم کردن مردم باقی میماند
ضمنا چون به آسانی تکثیر میشود، بذرهای آن، همراه با باد و ریزگردها، در همه روستاها و شهرها هم، پخش شده و درختهای میوه و مراتع و. حتی جنگلها را کاملا خشک خواهد کرد
این گیاه، با ریشه ای که تا ۸۰ متر فرو میرود دشمن بزرگ آب زیرزمینی و با گسرش ریشه های  گسترده تا 30 متر در اطراف  سبب تراکم خاک، عدم جذب آب، و گسترش سیلاب است.
اگر با آبخیزداری کاشته، یا خود به خود، همراه با باد و ریزگرد پخش شود؛ فاجعه نابودی کامل آبهای زیرزمینی هم به سمی شدن هوا اضافه میشود!! 
ریشه کنی این گیاه بسیار مشکل هست.
اگرکاشت آن را ممنوع نشود. امکان بازیابی زمین وجود نخواهد داشت.
در نقاطی که اخیرا کاشته شده، مثل جازموریان، هرچه زودتر  تا دیر نشده ریشه کن شود. و در جایی که امکان ریشه کنی نیست، با قطع درخت از نزدیک ریشه، و پیوند گیاهی مفید و غیر سمی، لااقل از تولید شاخه جدید و رشد مجدد آن جلوگیری شود. گرچه امکان جذب آب و جلوگیری از سیلاب ، همچنان ناممکن خواهد بود.
در صورت آزاد شدنِ استفاده از این درخت برای ذغال، شاید، ذغال سازهای ایران، به جای ریشه کنی درختهای بومی و مفید، بتوانند این درختها را ریشه کن کنند. انشاالله. 
متاسفانه کارشناسان و مدیران سازمان جنگلها و مراتع، اغلب از مسایل روز دنیا بی اطلاع هستند. باید لااقل برای آنها هم کلاسهای آموزشی به روز، گذاشته شود.  ساخت و پخش گزارش تلویزیونی، برای گسترش اطلاعات ضروری در زمینه درختان و گیاهان مهلک برای آب و محیط زیست کشور، بخصوص این گیاهِ مهلک، برای مردم هم مفید خواهد بود.