ماهی تیلاپیا مخرب محیط زیست و دشمن سلامتی انسان
ماهی تیلاپیا می‌تواند تغییرات دما و شرایط سخت آب مانند کمبود اکسیژن و شوری زیاد و حتی آلودگی شدید فاضلاب را تحمل و از هرنوع مواد غذایی در آب تغذیه کند. که در این صورت آلودگی‌ها جذب بدن ماهی و به انسان منتقل می‌شود!!
در حالی که بسیاری از ماهیان بومی و برخی از ماهیان پرورشی مانند قزل‌آلا در آب آلوده دچار مرگ‌و‌میر می‌شوند
این ماهی همه چیز خوار بوده و از تخم ماهیها و همه منابع غذایی ماهی‌های بومی استفاده می‌کند و در 4 ماهگی تولید مثل کرده و چون تخم‌ها را در دهانش نگاه می‌دارد؛ از خورده شدن توسط سایر ماهیها در امان می‌مانند. با زادآوری بالا می‌تواند هزاران ماهی به وجود آورد.
اگر به مخازن آب شرب راه پیدا کند فضولاتش باعث رشد بیش از حد جلبک‌ها شده و کیفیت آب را پایین می‌آورد. اگر به تالابها راه پیداکند باعث نابودی آبزیان بومی می شود. (در حال حاضر کارون و شادگان به ماهی تیلاپیا آلوده شده است) البته این ماهی را به سادگی در ظرف حاوی اکسیژن قرار داده و به هر استانی که بخواهند بدون امکان هیچ نظارتی منتقل و تکثیر میکنند .
با وجود خطر ورود تیلاپیا به مخازن آب سدها هم‌اکنون شاهدیم که این ماهی به راحتی و بدون نظارت سازمان حفاظت محیط زیست یا شیلات در سطح کشور جابه‌جا می‌شود؛ از سوی دیگر مسئولان شیلات با بیان اینکه در تعداد زیادی از استان‌های کشور تیلاپیا به صورت غیرقانونی پرورش داده می‌شود از سازمان محیط زیست می خواهند که پرورش این ماهی در سایر استان‌ها هم مجوز صادر کند؟!!!
حتی استان یزد را با حدود 3200 میلی‌متر تبخیر و کمتر از 100 میلی‌متر بارندگی در سال که در آن دشت‌ها درحال فرو نشست هستند و چاه‌ها به دلیل پایین رفتن سطح آب روز به روز عمیق‌تر می‌شوند؛ در استخر‌های خاکی با تبخیر زیاد، به قطب پرورش تیلاپیا تبدیل کرده است !!! چون در هر متر مربع میتوان بدون تعویض یا تصفیه آب!!! ۵۰ قطعه ماهی با تولید ۲۵ کیلوگرم پرورش داد، بدون فکر به اثر آلودگی این آب بر کیفیت گوشت ماهی و سلامت کسانی که از آن تغذیه کنند؛ و بار بیماری سنگین ناشی از آن در آینده چه بر سر مردم و کشور می آورد؛ این استان را به قطب تولید تیلاپیا تبدیل کرده است!!!
چون مردمی عجول هستیم و میخواهیم زود به سود کیلویی برسیم؛ نه به حفظ محیط زیست توجه داریم نه به سلامتی مردم!!!
تا کنون تکثیر و پرورش تیلاپیا در کشورهای دیگر به انقراض بسیاری از گونه‌های بومی انجامیده است. به دلیل آلودگی، به‌شدت برای سلامتی مضر و به دلیل نسبت نامناسب اسید چرب امگا 6 به امگا 3 (11 برابر)؛ موجب تشدید بیماریهای قلبی، آسم و آلرژی است.
لذا در خیلی از کشورهای دنیا مثل آمریکا و استرالیا ممنوع است. در بسیاری از کشورهای آسیایی مثل پاکستان و هند یا کشورهای آمریکای جنوبی و حتی در کشور چین به ماهی مشکل‌سازی تبدیل شده که خیلی از گونه‌های بومی را از بین می‌برد.
در حال حاضر این ماهی، در تالاب شادگان و در رودخانه اکنون زیاد شده و صنعت برداشت ماهی و صید ماهی را در آن منطقه مختل کرده و مشکلات اقتصادی - اجتماعی بسیار زیادی را به وجود آورده است.
متاسفانه با تبلیغات غلط، ایران رتبه دوم مصرف تیلاپیا در جهان شده است!
چرا ماهی‌های خلیج فارس و دریای عمان و میگو را که بسیار با کیفیت هستند به چینی ها میدهیم و برای مصرف مردم کشورمان، اجازه پرورش تیلاپیا را که کیفیتش قابل قیاس با این ماهیها نبوده و بسیار مضر و تولیدش غیر قابل کنترل است، میدهیم؟!!
چرا به جای ماهی خاویار، یا حتی آرتمیا که واردات 95 درصدی نیاز کشور را داریم، شوری زیاد آب را تحمل میکنند، بومی کشور هستند وارزآوری بالا و ارزش پرورش در فضای سرپوشیده دارند؛ ماهی مهاجم تیلاپیا پرورش میدهیم که هم کیفیت گوشت پایین‌تری دارد و هم اکوسیستم‌های آبی و آبزیان بومی ما را تهدید می‌کند ؟!!
در حالی که اهمیت این منابع آب برای حفظ محیط زیست و زندگی مردم قابل محاسبه با هیچ سودی نیست!
از طرفی وقتی نقش شیلات، به جای برنامه ریزی برای تولید با آینده نگری و بررسی نتایج و عواقب اقدامات مشابه در کشورهای دیگر و هدایت مردم به سمت توسعه پایدار، با حفظ سلامت مردم و محیط زیست نباشد، و به دنبال تامین خواستۀ گروهی سودجو باشد؛ وجود آن جز بار سنگین بردوش مردم، چه خواهد بود؟!!!
