مصرف آب کشاورزی ایران 10 درصد یا 90 درصد
تبخیر آب ایران به دلیل ساخت سدهای متعدد با حجمی بیش از دو برابر بارندگی بین ۴۰ تا ۹۰ درصد و به طور متوسط ۷۵ درصد، رکورد دار تبخیر در جهان است !
از طرفی لااقل 15 درصد آب در شهرها و صنعت مصرف می‌گردد. جمع این دو 90 درصد می‌شود. یعنی برای کشاورزی بیش از 10 درصد باقی نمی‌ماند!!!
از آنجا که ریاضی در حد جمع و منها را هر کسی می‌داند، چطور چنین ادعای وارونه و عجیبِ مصرف 90 درصدی آب توسط کشاورزی، مطرح و آن قدر تکرار می‌شود تا همه این ادعای کذب را باور کنند؟!!
پاسخ این است که پس از پیروزی در جنگ، که نفوذیها توانستند با ادعای کذب محدودشدن ساخت سد، پس از ۵ سال توسط کمیسیون بین‌المللی آب؛ و با ادعای لزوم جلوگیری از شوری و اتلاف آب، در تالابها، دریاچه ها و دریاها، به سرعت، ساخت سدهای متعدد، به اسم آب رسانی به کشاورزی، حتی بدون آبخیزداری که برای جلوگیری از سیلاب و ورود رسوبات و پر شدن سریع مخازن سدها از رسوبات ضروریست، و بدون ساخت شبکه توزیع آب به زمینهای کشاورزی پائین سدها آغاز شد!!
این روند در سال 82، با تغییر قانون توزیع عادلانه آب، به اسم یکپارچه سازی مدیریت آب، با حذف بودجه آبخیزداری و آبخوانداری؛ و اختصاص کل بودجه آب کشور به سدسازی، بدون توجه به گرم و خشک بودن آب و هوای ایران، تکمیل شد. شرکتهای خصولتی وابسته به وزارت نیرو، هم برای طراحی و اجرای سریع این سیاست، شکل گرفت. این گروه، با پروژه‌های سودآورِو بی پایانِ سدسازی و انتقال آب، حتی به قیمت تبخیر 75 درصدی و هدر رفت بالای آب، عدم تجدید آب زیرزمینی، خشکی و فرونشست مهلک دشتها، خشکی رودها، تالابها، دریاچه ها، مراتع و روستاها با تحمیل خشکسالیهای پی درپی و تشدید سیلابهای مخرب با کمترین بارش؛ و گسترش بیابان و ریزگردهای خاکی و نمکی؛ به ثروت‌های کلان دست یافته، به مافیای قدرتمندی تبدیل شدند!!
اکنون این مافیای قدرتمند، مانع بزرگی در برابر اصلاح مدیریت آب، جلوگیری از ادامه سدسازی برای آب نداشته و حتی جمع آوری سدهایی که جز تبخیر آب نقشی ندارند، یا پوشاندن سطح سدهای ضروری؛ و حتی اجرای آبخیزداری و آبخوانداری است. که تنها راه کنترل سیلاب، تجدید آب زیرزمینی، مرطوب سازی زمین برای سرسبزی مراتع و کشت دیم و تامین کننده آب اغلب روستاها و شهرهای ایران است !
البته برای امکان ادامه بی دردسرِ روند کنونی، که فقط به نفع دشمنان و مافیای خشکسازی کشوراست، کسی نباید سدسازی را مقصر در تبخیر شدید، عدم تجدید آب زیرزمینی و فرونشست دشتها میدانست!!
در این میان، دیوارِ چه کسانی کوتاه‌تر از کشاورزان برای مقصر شمردن ؟
کشاورزانی که گرچه با غرق شدن زمینهایشان در سدهای غول آسایی که به دلیل تعدد و حجم بالای سدها نه تنها پر نمیشوند، بلکه با گرم شدن هوا، به سرعت تبخیر میشوند. یا در پائین سدها با قطع جریان رودها و عدم تجدید آب زیرزمینی، با بی آبی و خشک شدن چشمه ها و قناتها، درختان، جنگلها، مراتع، و کشتها و حتی نبود آب خوراکی مواجه میشوند. اما قدرت اعتراض، و حتی هیچ پشتیبانی ندارند. چرا که بسیاری از رسانه ها هم یا نمک گیرشده، یا جرات مواجهه با این مافیا را ندارند!!
البته مدتی است به زمینه های اشتغال بیهوده و آسیب رسان آبفا، سه روش دیگر اضافه شده است!!
1- جلوگیری از مدرن ترین نوع تصفیه بیهوازی کامل، زلال ساز و بی هزینه فاضلاب، در دنیا، توسط چاههای جذبی، که برای بازیافت کامل، و تجدید آب زیرزمینی و تامین پایدار آب شهرهای کم آب، توسط دانشمندان هوشمند ایران، طراحی شده بود؛ و انتقال فاضلاب شهرها به تصفیه خانه های ناکارآمد و ناتوان از تصفیه فاضلاب با روش هوازی شدند. که خود سبب ایجاد رودها و تالابهای پسابِ به شدت آلوده و بیماریزا؛ آلودگی و طغیان آفات درمحیط زیستِ اطراف شهرهای بی آب مانده و گرفتار فرونشست مهلک؛ تبخیر، یا فروش آن به فولادسازیها و نیروگاهها و...گردید. در نهایت تبخیر آب کشور را به بالای 90 درصد میرساند که نابودی شهرها و محیط زیست کشور را در پی خواهد داشت!!
2- شیرین‌سازی آب دریا و انتقال به مناطق مرکزی کشور، قابل ذکر این که علاوه بر بازگشت 65 درصد شورابه شیرین سازی به دریا که سبب مرگ سواحل، عدم تخم ریزی آبزیان و نابودی صیادی، که زندگی ساحل نشینان به آن وابسته است؛ 95 درصد این هزینه سنگینِ، به انتقال آبِ نسبتا شیرین شده، اختصاص دارد.
در واقع شیرین سازی و انتقال آب دریا، حتی اکنون به دلیل هزینه سنگین مالی، محیط زیستی، و کمبود برق، آب رسانی به جزایر ایران را به چند ساعت در روز تقلیل داده است!!
متاسفانه اکنون به جای انتقال صنایع پرمصرف به حاشیه سواحل؛ به اسم کیفی سازی سرانه 2 لیتر آب آشامیدنی، و تصفیه مدرن فاضلاب، به جای تصفیه بیهوازی و بازیافت آب زیرزمینی در چاههای جذبی به سبک نانو، پساب مصرفی شهرها را به صنایع پرمصرف رسانده، درپی نابودی شهرها و اجبار مهاجرت ساکنان شهرها به کنار سواحل هستند!!
در حالی که اگر ادعایشان در تصفیه مدرن کذب نیست. به جای ادعای لزوم انتقال آب شیرین شده دریا، باید پساب شهرها را پس از تصفیه به مخازن زیرزمینی شهرها بازمیگرداندند. چرا که این روش، مانع بی آبی و فرونشست شهرها؛ با هزینه مالی، انرژی و محیط زیستی بسیار کمتر از انتقال آب شیرین شده دریاست!
3- ساخت بزرگترین مجتمع شیرین سازی دنیا در خشکی برای آب ژرف!
سابقا استفاده از آب ژرف شیرین و تجدیدپذیر ایران که به دریای عمان و خلیج فارس میریزد، چون با انتقال و توزیع مستقیم آب ژرف برای 99 درصد از آب مصرفی خانوارها شامل شستشو، استحمام، و سیفون توالت؛ و ایجاد تصفیه خانه های محلی با انرژی خورشیدی کم هزینه برای یک درصد آب آشامیدنی خانوارها میتوانست آب منطقه سیستان و بلوچستان را با هزینه کم و بدون آسیب به محیط زیست تامین کند؛ به مزاق کارشناسانِ خوش نیامده و به بهانه کذبِ تاثیر آن در فرونشست و آسیب به محیط زیست، انجام آن را متوقف کردند؟!
اما با ترفندِ ساخت بزرگترین مجتمع شیرین سازی دنیا در خشکی، برای شیرین سازی بیهوده و پرهزینه آب ژرف، با مصرف بالای انرژی و انتقال و توزیع آن؛ به اسم کیفی سازی سرانه فقط 2 لیتر آب آشامیدنی؟! گرچه نیمی از این آب قابل مصرف برای 99 درصد مصارف، را به شورابه تبدیل کرده و به محیط زیست هم آسیب میرساند؛ چون هزینه سنگینی را به نفع شرکتهای وابسته ، به کشور تحمیل میکند، اجرای آن از نظر کارشناسانِ، حتی مایه افتخار کشور شده است؟!
