وزارت نیرو وجودِ کمترین جریان آبی را که لااقل بخش کوچکی از محیط زیست چند روستا را زنده نگاه میدارد، بر نمی‌تابد!
بلافاصله سدی را برای جلوگیری از این جریان، طراحی و اجرا میکند، تا آب، با ساخت سد، به جای جذب در زمین، به سزعت تبخیر شده و مانع تجدید آب زیرزمینی، حفظ رطوبت خاک، سرسبزی زمین و مراتع، جوشش چشمه و قنات، ادامه حیات طبیعی روستاها و شهرهای کوچک، عشایر، زنده ماندن تالاب‌ها و دریاچه ها و جنگلها شود!!
دانشمندان ایران چنان هوشمند بودند که تامین پایدار آب پاک و زلال، تجدید آب زیرزمینی، سرسبزی و جلوگیری از فرونشست زمین را در مناطق گرم و خشک، با کاملترین و کارآمدترین روش تصفیه فاضلاب، و بازیافت آب در محل مصرف را به روش بیهوازی، که همچنان کاملترین و کارآمدترین و کم هزینه ترین روش تصفیه فاضلاب، بدون اشغال زمین، آلودگی آب، خاک و هواست، یعنی چاه جذبی را کشف و بهره برداری کردند.
از پروژه هارپ خطرناکتر، پروژه انتقال فاضلاب شهرها با عنوان نیترات داشتن آب زیرزمینی است.
چه از این جهت که همه آب‌های روی زمین که ناشی از بارندگی است دارای نیترات است. و ادعای تفاوت آب رودها با آب زیرزمینی برای سرانه ۵ لیتر آب آشامیدنی و خوراکی، جز فریبی برای آلوده سازی و خارج کردن سرانه ٢۵٠ لیتر آبِ پاکِ قابل مصرف نیست!
چه از این جهت که با این فریب، کاملترین سیستم تصفیه طبیعی پسابِ دنیا یعنی چاه جذبی را که در اغلب شهرهای ایران، قرنها مانع بی آبی و فرونشست شهرها میشد، توانستند با هزینه سنگین و به دست خودمان از کار بیاندازند.
