برنامه‌ریزی ضروری برای مدیریت واقعی آب کشور

اقدامات ضروری برای مدیریت صحیح منابع آبی کشور :

الف) توقف و بررسی سدسازی جهت بررسیهای ضروری محیط زیستی، اقتصادی و اجتماعی

ب)  بررسی نقش آبخیزداری آبخوانداری در حفظ آب، جلوگیری از تبخیر و وقوع سیلاب، سلامت و سرسبزی محیط زیست، بهبود اقتصادی و اجتماعی روستاها و شهرهای کوچک، توزیع عادلانه و منطقی جمعیت و خدمات، و مقایسه با سدسازیهایی که اکنون دو برابر حجم آب کشور و عامل خشکسازی است و برای نابودی کامل آب کشور با هزینه مالی سنگین، تا 4 برابر، طراحی و برنامه ریزی شده است!!

ج)  توقف انتقال فاضلاب برای تصفیه مدرن جهت بررسی اثرات مخرب آن در شهرها

د) بررسی نحوه عملکرد و نقش چاه‌های جذبی در تصفیه کامل بیهوازی فاضلاب و بازیافت و تامین پایدار آب پاک و زلال و جلوگیری از فرونشست شهرها در طول تاریخ.

ه) شناخت آب‌های شور داخلی و مقایسه هزینه و تاثیر شیرین‌سازی آنها به صئرت غیر متمرکز با شیرین‌سازی آب دریا در محیط زیست و اقتصاد

و)  شناخت مسیر آب‌های ژرف زیرزمینی جهت آبرسانی به مناطق کم آب مرکزی کشور

ز) بررسی راههای تولید برق از منابع کوچکتر تجدیدپذیر جهت حفظ محیط زیست

چرا سدهای ایران بدون انجام آبخیزداری ساخته و سریعاً از رسوبات پر و بی حاصل می‌شوند

 با فریب تصویب محدودیت زمانی ایجاد سد به اسم کنوانسیون بین المللی آب سازمان ملل، ایران را به ساخت سد با سرعت و بدون انجام آبخیزداری که از ضروریات ساخت سد است؛ واداشتند.
 

اشتباهات مهلک وزارت نیرو عامل خشکسالی‌های پی در پی و فرونشست

 1-  با توجه به این که :

-  سرانه آب مصرفی شهرها 200- 250 لیتر در روز است که آب آشامیدنی و خوراکی بیش از 2 درصد آن نیست!!

-  99 درصد آب مصرفی نه برای شرب بلکه برای شستشو به کار می رود؛ که با کلر زنی قابل استفاده است و نمی توان برای لب شوری یا نیترات داشتنِ آن زیانی را تصور نمود!!

فرونشست، بی آبی و آلودگی آب نتیجه مدیریت مدرنِ آب در ایران!!

ایران هزاران سال با وجود آب و هوای گرم و خشک، با مهارت در مدیریت و ابتکار دانشمندان ایرانی، در تکنیک های حفظ و بازیافتِ چندین باره آب؛ و تطبیق کشت هر منطقه با شرایط آب و هوایی؛ توانسته بود سرسبزی و تامین همه نیازهای ضروری کشور را (جز در زمان دخالت بیگانگان)، فراهم نماید.

 اما از زمانی که روش های تهاجمی غرب (مثلا مدرن) حتی بدون کوچکترین توجه به آثار مخرب آن در ایران و جهان، جایگزین روش های مدبرانه سابق شد؛ با هر اقدامی، بحران های سنگین محیط زیستی و خشکسالی بر کشور تحمیل گردید!!

چرخه معیوب مدیریت آب در ایران

ایران هزاران سال با وجود آب و هوای گرم و خشک، با مهارت در مدیریت و ابتکار دانشمندان ایرانی، در تکنیک های حفظ و بازیافتِ چندین باره آب؛ و تطبیق کشت هر منطقه با شرایط آب و هوایی؛ توانسته بود سرسبزی و تامین همه نیازهای ضروری کشور را جز در زمان دخالت بیگانگان، فراهم نماید.
 اما از زمانی که روش های تهاجمی غرب (مثلا مدرن) جایگزین روش های عقلانی سابق شد؛ با گرفتاری در چرخه معیوب مدیریت آب، با بحران های سنگین محیط زیستی و خشکسالی روبرو گردید!!

مهمترین مورد، انتقال فاضلاب شهرها به اسم تصفیه مدرن است. 

فرونشست نتیجه قطعی انتقال فاضلاب از شهرها

 ایران کشوری کم آب است و شهرهای آن با کم آبی مواجه هستند اما با استفاده از شیوه های موثر برای بازیافت آب، در طول قرون متوالی دوام آورده و حتی سر سبز مانده اند.

 یکی از ابتکاری ترین شیوه های تامین آب شهرهای ایران، تعبیه "چاه های جذبی" است که درآنها فاضلاب با "تصفیه بی هوازی"

خطر قطعی آلودگی سد ماملو

 سیستم تصفیه چاه جذبی، ترکیبی است از تصفیه بی هوازی فاضلاب، که آن را به مایع تبدیل می کند؛ و با عبور از دهها متر لایه های زمین، سبب تصفیه کامل و تبدیل آن به آب آشامیدنی با ذخیره در مخازن زیرزمینی،

خطر فرونشست برای زیرساخت‌های بین المللی ایران!!

قوع فرونشست مهلک، در اغلب مناطق کشور (بیش از صد برابر حد بحران!)، اغلبِ زیرساخت‌های کشور را تهدید می‌کند. 
این مشکل در سیستان، بلوچستان، خراسان ها و هر منطقه دیگری که قرار است مسیر حمل و نقل بین المللی باشد، از اهمیت بیشتری برخوردار است. زیرا در صورت تخریب زیرساختهای این مسیر، موقعیت کشور ما را در خطر بی اعتمادی و بی اعتباری جهانی قرار میگیرد! که بازسازی این اعتبار بسیار مشکل و شاید غیرممکن باشد!!

ضرورت مبارزه با مصادیق عمیق‌تر فساد اداری در خصوص طرح‌های آمایش و حوزۀ آب

 فساد اداری چند چهره دارد:

1- فساد آشکار که نمونه آن دریافت رشوه و شناخت عوامل و برخورد و اصلاح آن نسبتاً آسان است.

 2- فساد عمیق که ظاهر الصلاح است و به اهداف و برنامه‌های غیرآشکار ادارات و سازمانها بازمی‌گردد.

گدایی زمین به اسم کشت فراسرزمینی!

  آیا ما واقعاً ناچاریم ۲ تا ۴ برابر میزان بارندگی خود سد داشته باشیم، زمستان ها آب را تا نیمه سدها یا حتی کمتر جمع کنیم، در برابر آفتاب قرار دهیم؛ تا در بهار و تابستان ۷۵ درصد تبخیر شود