آیین‌نامه اجرایی مربوط به تشکیل شورای عالی آمایش سرزمین، در آذر 1399 با امضای اسحاق جهانگیری، ابلاغ و به ریاست آقای نوبخت و عضویت سیزده وزیر و آقای تابش تشکیل؛ و سند آمایش، تهیه گردید. و در تاریخ 11/12/1399 (سال پایانی حکومت آقای روحانی) در هیات وزیران تصویب شد.
اولین سوال این است که اگر این برنامه، ارزش راهبردی داشت چرا در سال پایانی برای تهیه این برنامه آمایشی اقدام شد؟
«قانون توزیع عادلانه آب» مورخ ۱۳۶۱ ، با عنوان اصلاحیه شماره ۵۸ ۹۷۷ ت ۲۹۱۰۱ ه
مورخ ۱۸/ ۱۲/ ۱۳۸۲ به قانون توزیع ناعادلانه آب تبدیل شد. که در آن کل سهم آب کشاورزی و محیط زیست به وزارت نیرو واگذار گردید.
http://rc.majlis.ir/fa/law/print_version/125629
اما «علت واقعی خالی ماندن سدهای ایران چیست»؟
حجم مخازن سدها در کشور ما دو برابر کل ظرفیت آب سطحی است. پس هر چه تعداد و حجم سدها اضافه شود، میزان آب هر سد کمتر خواهد شد. یعنی اکنون که سدها دو برابر حجم کل آب سطحی کشور است، قاعدتاً حدود نصف مخازن سدها آب میگیرند!
یکی از خروجی‌های آب ژرف شیرین در دریای عمان، در منطقه خلیج گوادر، بصورت گلف‌استریم آب شیرین است. البته، گلف‌استریم خلیج گوادر، منحصر بفرد نیست!
از قرارمطالعاتی که سابقاً (قبل از انقلاب) انجام شده، دستکم سه جریان پر شدت، یکی در حوالی هندیجان، یکی در منطقه دشتستان یکی در منطقه چابهار، موجوداست.
دراغلب شهرهای ایران از جمله شهر تهران و کرج، بخش عمده ای از زمین، رسوبی است و قدرت جذب و تصفیه فاضلاب را به خوبی دارد. لذا در برنامه ریزی اولیه برای تامین آب تهران علاوه بر انتقال آب سد، استفاده از آب زیرزمینی که با عبور از لایه های زمین کاملاً تصفیه فیزیکی و با کلرزنی قابل نوشیدن می شد، پیش بینی شده بود.
مردم شهر بندرعباس همیشه از کمبود آب شیرین رنج میبرند . اما از همین آب کم به شکل درست استفاده نمی شود!!
در حالی که تا کنون تنها پس از سپری‌شدن عمر یک سد به برچیدن آن سد فکر می‌کردند؛ امروزه به دلیل آشکار شدن هزینه‌های اقتصادی و خسارات اجتماعی و زیست‌محیطی، برچیدن سدها، برای مدیریت پایدار رودخانه و حفاظت از زیست بوم‌های رودخانه‌ای اهمیت فراوانی یافته است. زیرا تا سپری‌شدن عمر یک سد، ممکن است خسارات بیشتر و جبران ناپذیرتر شوند.
