دراغلب شهرهای ایران از جمله شهر تهران و کرج، بخش عمده ای از زمین، رسوبی است و قدرت جذب و تصفیه فاضلاب را به خوبی دارد. لذا در برنامه ریزی اولیه برای تامین آب تهران علاوه بر انتقال آب سد، استفاده از آب زیرزمینی که با عبور از لایه های زمین کاملاً تصفیه فیزیکی و با کلرزنی قابل نوشیدن می شد، پیش بینی شده بود.
در حالی که تا کنون تنها پس از سپری‌شدن عمر یک سد به برچیدن آن سد فکر می‌کردند؛ امروزه به دلیل آشکار شدن هزینه‌های اقتصادی و خسارات اجتماعی و زیست‌محیطی، برچیدن سدها، برای مدیریت پایدار رودخانه و حفاظت از زیست بوم‌های رودخانه‌ای اهمیت فراوانی یافته است. زیرا تا سپری‌شدن عمر یک سد، ممکن است خسارات بیشتر و جبران ناپذیرتر شوند.
- هر هکتار عملیات آبخیز داری بیش از ۵۰۰ متر مکعب آب به سفره های زیرزمینی اضافه میکند
- طی بررسی‌های انجام شده جذب و تولید آب از نزولات آسمانی در اراضی دارای پوشش گیاهی 18 برابر بیشتر از اراضی فاقد پوشش گیاهی است
- براساس آمارهای موجود سالانه 413 میلیارد متر مکعب نزولات آسمانی در کشور داریم که طی سال‌های اخیر حدود 293 میلیارد متر مکعب آن یعنی بیش از 70 درصد تبخیر می‌شود.
- از طریق اجرای عملیات آبخیزداری و آبخوانداری می توان 30 درصد آن را که حدود 90 میلیارد متر مکعب است احیا کرد
ایران در منطقه خشک و نیمه خشک واقع شده که حدود 90 درصد آن جزو مناطق خشک و 10 درصد جزو مناطق نیمه خشک به شمار میرود.
براساس آمارهای موجود سالانه 413 میلیارد متر مکعب نزولات آسمانی در کشور داریم که طی سال‌های اخیر حدود 293 میلیارد متر مکعب آن یعنی بیش از 70 درصد (توسط سدهای ساخته شده) تبخیر می‌شود و اگر بتوان اقداماتی برای کاهش تبخیر انجام داد؛ در واقع استحصال و تولید آب جدید انجام شده است.
در کشورهای گرم و خشک مانند ایران هر جا آب شیرین یافت شده، زمینی برای استفاده از آّن آب اختصاص یافته است. در ظاهر مالکیت زمین معتبر بوده و معامله می‌شده، اما ارزش آن به خاطر سهم آب بوده و زمین بدون آب ارزش تملک نداشته است.
وقتی اسلام مالکیت زمین را می‌پذیرد، در واقع حق‌آبه آن را به رسمیت می‌شناسد و برای مالکیت مردم بر سهم آبشان احترام قائل است(من الماء کل شیئٍ حی)
وقتی هر گونه تصرف در آب غصبی (آب تصرف شده بدون رضایت صاحب آن) مانند تطهیر، وضو و غسل با آن ، حرام است، چگونه است که در کشور مدعی اسلامیت، با احداث سد، به زور، و با توجیهات بی پایه، زمین یا آب، غصب شده و در اختیار دیگران گذاشته می‌شود.
آیا پیشگیری از سیل بهتر از درمان پرهزینه و دردناک نیست؟
چرا با این که راه های پیشگیری از سیل و عوارض آن کاملا شناخته شده است به آن عمل نمی‌شود؟!!
راه های پیشگیری از سیل:
کمیسیون جهانی سد (WCD) مجموعه‌ای از اشتباه‌های بحران‌آفرین در زمینه سدسازی را مشخص کرده است که با مرور آنها می‌توان دید تمام این هفت اشتباه در مورد اغلب سدهای ایران تکرار شده است.
1- انتخاب رودخانه اشتباه برای ساخت سد،
راز جریان آب روستاهایی که در مسیر دامنه کوه ها به سمت پایین یکی پس از دیگری قرار گرفته‌اند در حالی که هر یک از روستاها تمامی آب در دسترسشان را جز در زمستان استفاده می‌کنند چیست؟
آیا واقعاً راندمان آبیاری غرقابی 25 درصد است؟!
بر اساس گفته محققان، بسیاری از نقاط ایران در گذشته در کف اقیانوس بوده که به مرور بالا آمده است.
زمانی آمریکا ناچار بود برای حفظ قیمت گندم و برنج خود، تولیدات اضافه و بدون مشتری را به دریا بریزد و یا آتش بزند.
در همان زمان محققین دریافتند اگر بیش از 20 درصد حجم جریان رودها در سدها ذخیره شود، محیط زیست، مراتع ، جنگلها، کشتزارها و خلاصه آنچه حیاتش به آب رود وابسته است، آسیب میبیند و با ذخیره بیش از 40 درصد، محیط زیست رو به نابودی میرود. بنابراین سد سازی را در کشور خود متوقف و حتی بیش از نیمی از سدها راجمع آوری کردند.
متأسفانه در کشور ایران، به جای بهره برداری منصفانه و سلامت از منابع مختلف کشور ، شاهد غارت، تخریب و تاراج منابع زیستی کشور، به بهانۀ ارز آوری و کارآفرینی هستیم .
به بهانۀ تولید آب، به جای آبخیزدازی و آبخوان داری که لااقل 90 در صد آب را در زیر زمین و بدون اتلاف نگهداری میکند*، سدسازی می‌کنیم که نه تنها با نابودی مخازن همۀ اقتصاد پیرامون رود و سد، که با هدر روی بیش از 70درصدی آب محدود کشور، و تبخیر و لجنی شدن بخش عمده‌ای از آن مواجه هستیم. در واقع برای کسب درآمد برای گروهی وابسته به سازمان آب (مهاب قدس)
