چاره چیست؟
چاره، بازگشت به تعقل، بریدن از برنامه‌های دشمن، خودباوری و جبران عقب ماندگی تحمیلی غرب به کشورمان است.
برای رسیدن به آبادانی مجدد کشور، کنارگذاشتن آمایش سرزمین ستیران که توسط دشمنان کشور طراحی شده و کپی های آن در طول ۴۰ سال، که سبب تمرکز سرمایه و خدمات کشور در پایتخت و چند شهر بزرگ دیگر به اسم قطبهای توسعه و در واقع قطبهای مصرف زدگی ، بیعدالتی، وابستگی و عقب ماندگی اغلب مناطق کشورهستند؛ ضروریست.
ضرورت برنامه ریزی منطقه ای
غربیها پس از حملۀ نظامی به کشورهای دیگر، برای تثبیت تسلطشان، با ادعای کمک به پیشرفت کشورهای زیرسلطۀ خود(استعمارو طلب آبادانی)، به نابودی فرهنگ کشورهای مستعمره و گسترش فرهنگ خود، پرداختند. این امر با بورسیه کردن و تربیت جوانان این کشورها در کشور سلطه‌گر، و ایجاد مدارس جدید در تقابل با فرهنگ بومی کشور، در مستعمرات شکل گرفت.
دنیای امروز را می‌توان دوره متروک شدن روش‌های مبتنی بر بزرگترینها و عظیم‌ترین‌ها، و شناخت و درخشش فناوری‌های کارآمد میکرو و نانو دانست!
تا حدود 60 سال پیش، تهاجم به طبیعت با ساخت بزرگترینها و عظیم‌ترین‌ها برای سریعترین و بیشترین بهره‌کشی از طبیعت و انسان، رواج داشت.
اما این تهاجم، گرمایش زمین، سوراخ شدن لایه اوزون، وقوع طوفان‌ها و سونامی‌ها و سیلاب‌ها و زلزله‌های مخرب، خشک شدن جنگلها و مراتع و تالاب‌ها و محیط زیست را در پی داشت!
تبخیر آب ایران به دلیل ساخت سدهای متعدد با حجمی بیش از دو برابر بارندگی بین ۴۰ تا ۹۰ درصد و به طور متوسط ۷۵ درصد، رکورد دار تبخیر در جهان است !از طرفی لااقل ۲۰ درصد آب در شهرها و صنعت مصرف می‌گردد. جمع این دو ۹۵ درصد می‌شود. یعنی برای کشاورزی بیش از ۵ درصد باقی نمی‌ماند!!!
وزارت نیرو وجودِ کمترین جریان آبی را که لااقل بخش کوچکی از محیط زیست چند روستا را زنده نگاه میدارد، بر نمی‌تابد!
بلافاصله سدی را برای جلوگیری از این جریان، طراحی و اجرا میکند، تا آب، با ساخت سد، به جای جذب در زمین، به سزعت تبخیر شده و مانع تجدید آب زیرزمینی، حفظ رطوبت خاک، سرسبزی زمین و مراتع، جوشش چشمه و قنات، ادامه حیات طبیعی روستاها و شهرهای کوچک، عشایر، زنده ماندن تالاب‌ها و دریاچه ها و جنگلها شود!!
اقدامات ضروری برای مدیریت صحیح منابع آبی کشور :
الف) توقف و بررسی سدسازی جهت بررسیهای ضروری محیط زیستی، اقتصادی و اجتماعی
ب) بررسی نقش آبخیزداری آبخوانداری در حفظ آب، جلوگیری از تبخیر و وقوع سیلاب، سلامت و سرسبزی محیط زیست، بهبود اقتصادی و اجتماعی روستاها و شهرهای کوچک، توزیع عادلانه و منطقی جمعیت و خدمات، و مقایسه با سدسازیهایی که اکنون دو برابر حجم آب کشور و عامل خشکسازی است و برای نابودی کامل آب کشور با هزینه مالی سنگین، تا 4 برابر، طراحی و برنامه ریزی شده است!!
ج) توقف انتقال فاضلاب برای تصفیه مدرن جهت بررسی اثرات مخرب آن در شهرها
د) بررسی نحوه عملکرد و نقش چاه‌های جذبی در تصفیه کامل بیهوازی فاضلاب و بازیافت و تامین پایدار آب پاک و زلال و جلوگیری از فرونشست شهرها در طول تاریخ.
ه) شناخت آب‌های شور داخلی و مقایسه هزینه و تاثیر شیرین‌سازی آنها به صئرت غیر متمرکز با شیرین‌سازی آب دریا در محیط زیست و اقتصاد
و) شناخت مسیر آب‌های ژرف زیرزمینی جهت آبرسانی به مناطق کم آب مرکزی کشور
ز) بررسی راههای تولید برق از منابع کوچکتر تجدیدپذیر جهت حفظ محیط زیست
نتیجه گرم شدن بیش از یک درجه ای کره زمین، این است که مانند آنچه اکنون در زمستان نیمکره جنوبی زمین می‌گذرد، در زمستان به جای برف، باران‌های سیل آسا خواهیم داشت!!
با فریب تصویب محدودیت زمانی ایجاد سد به اسم کنوانسیون بین المللی آب سازمان ملل، ایران را به ساخت سد با سرعت و بدون انجام آبخیزداری که از ضروریات ساخت سد است؛ واداشتند.
1- با توجه به این که :
- سرانه آب مصرفی شهرها 200- 250 لیتر در روز است که آب آشامیدنی و خوراکی بیش از 2 درصد آن نیست!!
- 99 درصد آب مصرفی نه برای شرب بلکه برای شستشو به کار می رود؛ که با کلر زنی قابل استفاده است و نمی توان برای لب شوری یا نیترات داشتنِ آن زیانی را تصور نمود!!
ایران هزاران سال با وجود آب و هوای گرم و خشک، با مهارت در مدیریت و ابتکار دانشمندان ایرانی، در تکنیک های حفظ و بازیافتِ چندین باره آب؛ و تطبیق کشت هر منطقه با شرایط آب و هوایی؛ توانسته بود سرسبزی و تامین همه نیازهای ضروری کشور را (جز در زمان دخالت بیگانگان)، فراهم نماید.
اما از زمانی که روش های تهاجمی غرب (مثلا مدرن) حتی بدون کوچکترین توجه به آثار مخرب آن در ایران و جهان، جایگزین روش های مدبرانه سابق شد؛ با هر اقدامی، بحران های سنگین محیط زیستی و خشکسالی بر کشور تحمیل گردید!!
